Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
στη μοναξιά και στη σιωπή.
Ξέρω μια πράσινη ραχούλα...
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη
τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ,
με τα παλάτια και τους κήπους...
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι,
όλο το κύμα το φιλεί,
κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του...
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ατέλειωτη τραβάει μια στράτα,
σκίζει μια χέρσα απλοχωριά,
σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι
κι ο λίβας τη χτυπά.

Μια στράτα χιλιοπατημένη,
τον καβαλλάρη νηστικό,
τον πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στον κουρνιαχτό.

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω
με μια βρυσούλα στην αυλή,
πάντα η γωνιά του θα καπνίζει
κι η θύρα του θα' ναι ανοιχτή

Κωστής Παλαμάς

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
πέρα μακριά στην εξοχή
εκεί που δεν υπάρχουν πόλεις
δε θα το χτίσω εκεί

Μήπως στην πόλη να το χτίσω
στη φασαρία και στη βουή
πολλά αυτοκίνητα υπάρχουν
δε θα το χτίσω εκεί

Ονειρευόμουν ένα σπιτάκι
χτισμένο στο βουνό μέσα
στο πράσινο δασάκι
με οξυγόνο καθαρό

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω
μακριά απ΄της πόλης τη βουή
καινούριους φίλους θα γνωρίσω
θα αρχίσω νέα ζωή

Νικήτας Θ.