Όταν πεθαίνει ένα παιδί

Φωτογραφία τραβηγμένη από τον Kevin Carter κατά τη
διάρκεια του λιμού στο Σουδάν το 1994. Κανείς δεν ξέρει
τι απέγινε το παιδί που προσπαθούσε να φτάσει στον καταυλισμό
όπου μοιραζόταν φαγητό κάτω από το βλέμμα του γύπα που
περίμενε να πεθάνει το παιδί για να το φάει. Ούτε ο
φωτογράφος ο οποίος αυτοκτόνησε από κατάθλιψη
τρεις μήνες αργότερα.

αβιταμίνωση
είναι όρος των στατιστικών δελτίων
η πείνα εξωραϊσμένη
αποπροσωποποιημένη
όπως θα τόνιζε και κάποιος διανοητής
λέξη χωρίς εικόνα

ένα παιδί είναι μονάκριβο
ένα παιδί πεθαίνει κάθε δευτερόλεπτο
με την κοιλιά πρησμένη
μάτια που δεν χωράνε πια στις κόγχες τους
σε χώρες που ονομάζονται εξωτικές
πεθαίνει στο κατώφλι του σπιτιού μου

όταν πεθαίνει ένα παιδί
πέφτει βαθύτατο σκοτάδι το ξημέρωμα
βρέχει μεγάλα δάκρυα λαμπερά
πέτρινα γίνονται τα φύλλα και τα δέντρα

όταν πεθαίνει ένα παιδί
ταράζεται ο ύπνος των αρχαίων νεκρών
κι από τη γη αναδύονται τα πρόσωπά τους
ενώ σαν χάλκινο πουλί
ο άνεμος τοξεύεται στο χώμα

όταν πεθαίνει ένα παιδί
οι λέξεις κι οι φωνές συντρίβονται
τριγύρω ο κόσμος καταρρέει

Τόλης Νικηφόρου
*******

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
ταράζεται όλη η γη
τρίζουν τα δέντρα όλα μαζί
και ο ουρανός στάζει βροχή
σαν αίμα

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
ο ήλιος πέφτει σαν πουλί
και ο γύπας που καραδοκεί
έχει το θάνατο στο βλέμμα

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
πέφτει σιωπή στην πόλη
και στων ανθρώπων τη ματιά
φαίνεται η θλίψη όλη

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
η λάμψη του σκουριάζει
με τα μάτια του κλειστά
η γη αναστενάζει

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
ο ουρανός όλος σκοτεινιάζει
μα λιγοστοί στ΄ αλήθεια νοιάζονται
για το παιδί που έχει πεθάνει

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
μαραζώνει όλη η γη
δάκρυα πέφτουνε βροχές
και πλημμυρίζουν οι ψυχές

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
όλο το σύμπαν το θρηνεί
ένα παιδί πολύ μικρό
πάει στον κόσμο των νεκρών

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
μαύρα φοράει ο ουρανός
η γη μοιάζει σκοτεινή
και η ψυχή μας δίχως φως

Όταν πεθαίνει ένα παιδί
δεν έχει ελπίδα η ζωή
κι όταν πεθαίνει κι άλλο ένα
δε μένει όνειρο κανένα

Ομαδικό ποίημα από την έκτη αταξία

Ερωτήσεις για τον ποιητή

1. Κύριε Τόλη μας δώσατε έμπνευση να γράψουμε κι εμείς ένα ποίημα. Πώς σας φαίνεται; (Παναγιώτης)
2. Κύριε Τόλη είχατε πει πως είστε ακόμα παιδί. Μήπως θέλατε να νιώσετε σαν αυτά τα παιδιά γράφοντας αυτό το ποίημα; (Νικόλας Οικ.)
3. Από πού εμπνευστήκατε για να γράψετε αυτό το υπέροχο ποίημα; (Μυρτώ, Μελίνα, Ναταλία, Γεωργία)
4. Τι σκεφτόσασταν όταν το γράφατε; (Αθηνά)
5. Γιατί αρχίσατε με το «Όταν πεθαίνει ένα παιδί»; (Κατερίνα)
6. Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε ποιήματα; Το συγκεκριμένο ποίημα μήπως το εμπνευστήκατε από τη φωτογραφία; (Πασχάλης)
7. Γιατί δεν κάνετε ομοιοκαταληξία; (Στέλλα)
8. Πώς νιώσατε όταν γράψατε αυτό το ποίημα; Έχετε γράψει και άλλα σχετικά ποιήματα; (Οδυσσέας)
9. Αυτό το ποίημα το γράψατε την ημέρα του Παιδιού; (Νίκος Π.)
10. Πώς σκεφτήκατε να γίνετε ποιητής; Έχετε ταξιδέψει μήπως στην Αφρική και γράψατε αυτό το ποίημα; (Μαρία)

Τα όνειρα του Αλέξη

Σήμερα 11 Δεκεμβρίου, ημέρα δικαιωμάτων του παιδιού...δεν κάναμε μάθημα...(είναι η τρίτη μέρα στη σειρά που δεν κάναμε μάθημα...γιατί η κυρία μας απεργούσε).
Μόνο μιλήσαμε...μιλήσαμε πολύ...Η κυρία μας είπε να γράψουμε σ΄ ένα λευκό χαρτί τις λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τα γεγονότα που έγιναν αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Ο Πασχάλης είχε μια υπέροχη ιδέα. Να ζωγραφίσουμε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο και να τις κρεμάσουμε στα κλαδιά του. Ζωγραφίσαμε, κι εκτός από τις δικές μας ζωγραφιές φτιάξαμε όλοι μαζί ένα μεγάλο δέντρο που το βάψαμε κόκκινο και μαύρο και στα κλαδιά του κρεμάσαμε "τα δώρα" που πήρε φέτος ο Αλέξης (έτσι ονομάσαμε όλες αυτές τις λέξεις). Μιλήσαμε για όλα. Ανοιχτά...Είπαμε τη γνώμη μας, είπε και η κυρία τη δική της και ξέρετε πού καταλήξαμε; Ότι για ότι γίνεται σ΄ αυτόν τον κόσμο οι μόνοι αθώοι είναι τα παιδιά... Και πως πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να μην μας χειραγωγούν εύκολα όσοι έχουν συμφέρον. Και πώς το μεγαλύτερο και αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε παιδιού... είναι να ονειρεύεται... Μη μας το στερείτε...